Verslag Ride-out Equinox, vrijdagavond 21-6-2019

Beste motorvrienden, hierbij het verslag van onze rit naar de zon!!
Equinoxrit 2019.

Vrijdagavond, 8 blinkende Harleys met 12 liefhebbers bij ‘De Loods' in Kortgene. We hebben duidelijk zin in onze inmiddels traditionele rit op de (bijna) langste dag: de ondergaande zon tegemoet!

Hans en Marleen, welkom gastvrienden! Hendrik is wegzetter zonder weg te zetten, Peter achterrijder in functie!

Weer veel te zien en te genieten onderweg. Meteen al die grappige groene huisjes, de Willempolderse hobbelweg, haventje, pontje, terug huizen, grote schuren, rijden tussen de kalverogen. Kruisdwarsweg.

Je kunt ver kijken: links Veerse Meer, rechts blauw bloeiend vlas, helaas steeds unieker in Zeeland.

Veere aan de overkant, Pit-beton boven de dijk. Kamperland haventje, weer Pit-beton, nu met prachtige historische schepen ervoor. Dan de “gewone” jachthaven. Schotsman, Ruiterplaat. Wij "te gast” op de fietsweg met een verhoging als middenstreep. inderdaad veel fietsers. Even geen hekrunderen op de dijk, wel veel groen, mooi. Maar opvallend ook het aantal dode bomen.

Bocht, bocht, langs de “legovakantiehuizen”, bocht en weer water, Veere nu bijna aan te raken. De "Robbedoes" houdt vakantie op/aan/in het Veerse Meer, het is ook heerlijk hier. De zon zakt, slechts één wolk aan de hemel. Rechtsonder de mooie oude muur met mos en vetplanten naast ons; rechtshoog de “Rode Fiets” op de Veerse Dam.

Vrouwenpolder: je hoort steeds dat in Zeeland genoeg vakantiehuizen zijn, toch wordt overal gebouwd, groots ook, rara… Over de Langedam slingeren we naar Veere. Langs de kreken die zijn overgebleven na de inundatie in 1944. Rond de diepe geulen is een prachtig bos met veel natuurleven ontstaan.

Veere is vredig. Mooie huizen, hier ligt veel historie. Wat toeristen laven zich aan de zon of een pizza. Ook hier wordt deze vrijdag oud papier opgehaald door vrijwilligers. Gras ligt te drogen, op ‘Sandenburg’ wordt de Fair voorbereid. We laten de Dom en de waterput links en gaan via Zanddijk richt Gapinge. Afgesloten! Er wordt wat gebouwd en gesjouwd in Zeeland... De omweg met Walcherse kasseitjes is ook oké. Muggen dansen in de zakkende zon. Plas- en rookpauze bij het benzinestation met de “MegaXXL-kersen”. We hebben ze niet gezien, maar dat moeten wel golfballen zijn, gevaarlijk eten dus!

Nog steeds maar één wolk, een grijs waasje boven Middelburg. Langs koeien met nog echte horens. Roemeniëschuur, centrum Hriepskerke. Oeps, ringrijdersinvasie, boerenoorlog! Terug en om naar “Melis" richting kust, daar moeten we zijn!

De zon zakt nu recht in onze ogen. De eerste vinger: rechts het boerderijtje van opa Jos. Na Mariekerke bij de bijzondere pilaar rechts. “Zoetelande”. Ook hier veel nieuwbouw, de toeristen worden maar verwend. Bonte Pieten op het voetbalveld, na het ‘Witte Schip’ een 2e vingertje: "de Hooi”, disco waar de jonge Jos vele uurtjes doorbracht.......

De Westkappelse kreek begint in een puntje maar is lang en groot. Ook deze is ontstaan in 1944 toen de dijken werden doorgestoken om de laatste Duitsers te verdrijven. Wat een enorme stap om zoiets te doen. Nog steeds heeft Walcheren “waterhuizen” en veel zilte grond. De diepe stroomgaten waren nauwelijks te dichten en in de jaren ’60 en ‘70 is er een wandelbos rond de kreek aangeplant.

Westkapelle: het rooie dorp wat duidelijk vanaf de dijk te zien is. De trotse vuurtoren hoger dan de zon. Op een thermometer 22,4°. We broembroemen langs het concert op de Markt, het Polderhuis, zeer de moeite waard.

Door de vislucht rijden we de zeedijk op, links de ZEE! Altijd machtig, altijd vissers, auto's, genietende mensen met een drankje in een stoeltje. De meeuwen houden vergadering.

Dag zee! Omhoog, omlaag: we duiken opnieuw de petâten, de tèrreve, andievie en hêêste in. Terug Schelpweg, de watertoren van Domburg al voor ons. Wat ruiken we toch? Ah, de roots!

Vingertje: Links de Golf waar papa greenkeeper was. Nog even rondje Aagtekerke, dag molen met je schattige kleine huisje. Kasteel Westhove, links de villa van Derk Sauer, rechts de sjiek van Domburg en uiteraard langs de altijd drukke terrassen in de hoofdstraat en een “hé maestro-zwaai" naar vriend Sepp van de pizzeria.

Nu wordt het echt druk met de lijst van Jos, wijzen hier, wijzen daar. De Brouwerijweg waar eens zijn lagere school stond: bouwput. Ook Domburg, stadje van het Zeeuwse Licht, ooit vol kunstenaars, koninklijke- en rijke badgasten, staat flink in de steigers.

En klein halfuurtje voor zonsondergang bereiken we ons doel: zonsondergang bij het Badpaviljoen. Een prachtige plek hoog op de duinen, ooit in 1889 geopend en in 2008 door Ferdie en Mirjam na een fikse restauratie heropend. De zon zakt net niet in de zee, maar wat geeft het. De rit was top, de sfeer goed, de drankjes lekker.

Bedankt Jos en back-up Erik-Jan!

Graag tot de volgende rit, meer info volgt!

Groeten, Jos en Marina